Το πρώτο υπερπρόωρο αγοράκι που είχα γεννήσει ζύγιζε 1200 γραμμάρια και σήμερα είναι 19 χρονών ! Είχα συγκινηθεί τόσο πολύ τότε, που ζήτησα να το βαφτίσω.
Εχθές, 17 Νοεμβρίου, ήρθε στο ιατρείο μου η Γιαννούλα. Λες και το έκανε επίτηδες, γιατί η πρωτοκόρη της είχε γεννηθεί 520 γραμμάρια! Σήμερα η Στεφανία είναι 13 χρονών και είναι υγιέστατη.
Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα άλλο. Μόνο θα μοιραστώ μαζί σας τα λόγια της Αναστασίας :
'' ... Ο Παναγιωτάκος μου γεννήθηκε 1590 gr και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ένα μήνα προσμονής, μέχρι να τον φέρουμε στο σπίτι. Πρόωρο μωρό θα πει :
Πως έδωσε μάχη από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής του
Πως δεν ένιωσε το χάδι της μαμάς του παρά μετά από μέρες ή και μήνες
Πως άκουγε τη μανούλα του να του μιλάει με τρεμάμενη από το κλάμα φωνή πίσω από το τζάμι της θερμοκοιτίδας
Πως τα βράδια κοιμόταν μόνο του και όταν ξυπνούσε πάλι μόνο του ήταν
Πως άκουγε τους δυνατούς θορύβους της εντατικής και τρόμαζε
Πως λαχταρούσε τις ημέρες του επισκεπτηρίου για να νιώσει λίγη θαλπωρή που βέβαια θα στοιχειωνόταν από το αίσθημα της εγκατάλειψης κάθε φορά
Πως κυρίως δεν ήξερε το ‘’γιατί’’ βρισκόταν εκεί και όχι στην αγκαλίτσα της μαμάς.
Και μια μέρα, μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ μέρα η ζωή του άλλαξε….Και πήγε σπίτι του νικητής, θριαμβευτής! Και από εκείνη τη μέρα είναι ένα άλλο μωρό. Δυνατό που δε φοβάται τις μάχες…’’