Δεν έχει υπάρξει άλλη περίοδος στα ιατρεία μου, εδώ και είκοσι χρόνια, που νέες γυναίκες 25-35 ετών να δηλώνουν όλο και πιο συχνά ότι πάσχουν από κρίσεις πανικού. Διαπιστώνουν ότι έχουν καρδιακές αρρυθμίες, αϋπνία, αδυναμία συγκέντρωσης, εύκολη κόπωση, άγχος στην εργασία και στις σχέσεις τους. Όμως το πιο συχνό σύμπτωμα, είναι οι έντονες και μακροχρόνιες διαταραχές περιόδου.
Κάνοντας ορμονικό έλεγχο οι γυναίκες αυτές, διαπιστώνουν σε αρκετά μεγάλο ποσοστό, έκπτωση των αναπαραγωγικών τους ορμονών, (↑ AMH, ↓ FSH ) δηλαδή μία μορφή πρόωρου κλιμακτηρίου! Όλοι καταλαβαίνουμε τον συναγερμό που σημαίνει… Αναστάτωση για πρόωρη εμμηνόπαυση, προτάσεις από μονάδες γονιμότητας για εξωσωματική (;), για κατάψυξη ωαρίων (!), και γενικότερα, ενημέρωση που “πυροβολεί” :
“θα στεγνώσει το δέρμα σου”, “θα επηρεαστεί η καρδιά και τα οστά σου θα σπάνε πιο εύκολα”….
Είναι αυτονόητο ότι σε αυτήν την κατάσταση ούτε προσπάθεια εξωσωματικής μπορεί να γίνει (σε κουρασμένες ωοθήκες δεν δρα κανένα φάρμακο), αλλά ούτε και κατάψυξη ωαρίων (οι ωοθήκες δεν παράγουν ωάρια προσωρινά).
Και τι μπορεί να γίνει; Υπάρχει τρόπος να βγει η γυναίκα από αυτόν τον κύκλο; Το σημαντικότερο βήμα είναι να εστιάσουμε στην βελτίωση της κακής ψυχολογίας : ασκήσεις χαλάρωσης (yoga, pilates), βελτίωση του νυχτερινού ύπνου, αλλαγή γενικότερα του έντονου τρόπου ζωής.
Παράλληλα, μπορούν να χορηγηθούν αποτελεσματικά βοηθήματα για την βελτίωση των ωοθηκών, καθώς και φαρμακευτικά σκευάσματα που θα ξαναβάλουν σε λειτουργία τις ωοθήκες. Κάποιες καινοφανείς μέθοδοι (PRP) που υπόσχονται “θαύματα” δίνουν μόνο “ακριβές” ελπίδες, αφού μέχρι τώρα δεν έχει αποδειχτεί διεθνώς η αποτελεσματικότητά τους και απευθύνονται απλά και μόνο στους φόβους και την απόγνωση της γυναίκας.
Αντίθετα με τις κινήσεις απόγνωσης, κάθε νέα γυναίκα θα πρέπει να οπλιστεί με υπομονή και πείσμα. Δεν είναι δυνατόν τόσες πολλές νεαρές γυναίκες να μπαίνουν σε πρόωρη εμμηνόπαυση. Σίγουρα κάτι άλλο συμβαίνει!
Ιατρικά, θα πρέπει να ξεκινήσει ένας συχνός υπερηχογραφικός έλεγχος για να διαπιστωθεί έγκαιρα η έναρξη της ωοθηκικής λειτουργίας. Τότε, μπορούμε να κάνουμε μία πρώτη ωοληψία και στη συνέχεια να προχωρήσουμε σε επόμενες ώστε να καταψυχθούν ωάρια και να ξεκινήσει η συζήτηση για την χορήγηση φαρμάκων που θα προκαλέσουν πολλαπλή ωοθυλακιορηξία. Αυτό μπορεί να απαιτήσει αρκετούς μήνες, όμως στο τέλος η επιμονή ανταμείβεται.
Comentários